Ignacy Posadzy urodził się 17 lutego 1989 roku w Szadłowicach, w pobliżu Inowrocławia w rodzinie rolniczej. Ojciec Jakub i matka Katarzyna z Pawlaków pochodzili z rodziny bardzo religijnej, sami wychowali swoje dzieci, z których Ignacy był ósmym, wychowanym w głębokich tradycjach religijnych i patriotycznych. W 1905 roku, gdy zaprowadzono w szkole ludowej w Szydłowicach religię w języku niemieckim, Ignacy na znak protestu – wraz ze wszystkimi dziećmi rozpoczął strajk. W tym strajku brał udział wraz z swoją siostrą Anną, starszą o dwa lata od niego. Po ukończeniu szkoły podstawowej, w roku 1908, zaczął uczęszczać do gimnazjum w Inowrocławiu. Nauka dla polskiej młodzieży była utrudniona. Wymagano od niej o wiele większej znajomości języka niemieckiego i innych przedmiotów aniżeli od młodzieży niemieckiej. Tylko więc nieliczni Polacy kończyli gimnazjum i składali egzamin dojrzałości. Języka polskiego, literatury polskiej, historii i kultury uczono się w domach po kryjomu. W 1917 roku Ignacy zgłosił się do seminarium arcybiskupiego w Poznaniu. Z przyczyn wojennych nie mógł studiować w Poznaniu lecz w Münster i Fuldzie. Po zakończeniu wojny wrócił do Poznania i Gniezna, by dokończyć studia. 19 lutego 1921 roku otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze gnieźnieńskiej z rąk bpa W. Klosego. Po święceniach pracował w duszpasterskiej parafii w Poznaniu. Wakacje ks. Ignacy spędzał za granicą wśród emigrantów polskich. W 1932 roku kard. August Hlond powierzył mu zadanie tworzenia nowego zgromadzenia zakonnego dla duszpasterstwa emigrantów - Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej. W 1942 r. księżom Towarzystwa Chrystusowego udało się uzyskać od władz niemieckich w Krakowie zezwolenie na pracę duszpasterską w tzw. dulagach - obozach przejściowych dla Polaków wywożonych do Rzeszy na roboty przymusowe. W roku 1958 ks. Posadzy założył zgromadzenie żeńskie -Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej – do pomocy duszpasterskiej księżom Towarzystwa Chrystusowego.